De wandeling...

Reikhalzend had mevrouw Hendriks uitgekeken naar de vrijwilligster, die vandaag met haar zou gaan wandelen in het park. Vanwege het coronavirus had ze al die tijd binnen moeten blijven en ze beschouwde het uitstapje dan ook als een welkome afwisseling. Behoudens één enkel telefoontje van een verre nicht had ze, op het personeel na, maandenlang niemand meer gesproken.

Nu zat ze daar in haar rolstoel, met een mondkapje onder haar neus. De felle zon prikte in haar ogen en plotseling was daar die onvermijdelijke nies, gevolgd door een onbedaarlijk hard getoeter. De onthutste vrijwilligster zag nog nét hoe de oude dame schielijk haar neus droogde met het volgesnoten mondkapje. Schuldbewust hakkelde mevrouw Hendriks: ‘Sorry hoor, maar ik had zo’n snotneus…’

In week 33 deed ik voor de derde keer mee met een schrijfopdracht op de website van 120W. De opdracht luidde dit keer: 'Schrijf een verhaal in precies 120 woorden dat (in titel of tekst) het woord "snotneus" bevat.'